Początki tego parku sięgają roku 1888, kiedy na obszarze 6 ha podmiejskiego lasu uporządkowano teren tworząc zalążek parku. W latach 1894-1895 zaczęto tworzyć Süd Park (Park Południowy), powiększając tym samym jego powierzchnie.
W 1903 roku powstała w parku 20 metrowa Wieża Bismarcka (w tym okresie jedna z trzech postawionych na Górnym Śląsku). W 1903 r. miasto wydzierżawiło teren o powierzchni 56 ha od niemieckiego przemysłowca Thiele-Wincklera na 100 lat. W 1910 r. Magistrat Miasta Katowice udzielił pomocy materialnej na zadrzewienie alei wzdłuż ul. Kościuszki, wtedy oprócz pierwotnie tutaj rosnących drzew nasadzono inne ciekawe gatunki drzew. 14 czerwca 1912 roku połączono Park Południowy z katowickim rynkiem linią tramwajową, która kończyła się zajzdnią tramwajową w rejonie obecnej Aleji Górnośląskiej.
Duże zasługi w rozbudowie i zagospodarowaniu parku miał doświadczony ogrodnik Paweł Sallmann, który od 1913 roku przez kilkanaście lat był dyrektorem Ogrodów Miejskich w Katowicach. W 1925 roku nadano parkowi imię Tadeusza Kościuszki. W tym czasie umieszczono medalion z portretem Naczelnika i tablicę poświęconą Tadeuszowi Kościuszce na Wieży Bismarcka.
Zaprzestano też używania nazwy Wieża Bismarcka, zmieniając nazwę na wieża widokowa. Wieżę rozebrano w 1934 roku, a jej elementy wmurowano w fundamenty budowanej katedry katowickiej. Pod koniec lat 30. XX wieku w rejonie Wzgórza Beaty zaczęto tworzyć zalążek skansenu. Sprowadzono wówczas do parku drewniany spichlerz z Goczałkowic (z 1688 r.) w powiecie pszczyńskim (spalił się w latach 70. XX w.) i drewniany kościółek z Syryni.
W Parku ponadto znajduje się Wieża spadochronowa, z której, 4 września 1939 roku grupa harcerzy podjęła desperacką próbę obrony centrum Katowic przed nacierającymi od południa oddziałami 239 Dywizji Piechoty Wehrmachtu. Obecnie Zakład Zieleni Miejskiej włada terenem o powierzchni 514 890m kw.